INFORMACJE

Przed Mszą rodzice przynoszą do zakrystii karteczki ze spowiedzi (swoje i chrzestnych) i brakujące zgody ze swoich parafii dla chrzestnych. Następnie udają się (oni, dziecko i chrzestni) do głównego wejścia do kościoła i tam czekają na celebransa

Celebrans pyta najpierw rodziców dziecka:

Celebrans: Drodzy rodzice, jakie imię wybraliście dla swojego dziecka?

Rodzice: N. (podają imię dziecka)

Celebrans: O co prosicie Kościół Boży dla N.?

Rodzice: O chrzest.

Jeżeli jest większa liczba dzieci do chrztu, celebrans pyta o imię dziecka jednocześnie wszystkich rodziców, a każda rodzina odpowiada kolejno. Drugie pytanie można skierować w liczbie mnogiej do wszystkich razem.

Wtedy celebrans zwraca się do rodziców tymi lub podobnymi słowami:

Drodzy rodzice, prosząc o chrzest dla swojego dziecka (swoich dzieci), przyjmujecie na siebie obowiązek wychowania go (ich) w wierze, aby zachowując Boże przykazania, miłowało(y) Boga i bliźniego, jak nas nauczył Jezus Chrystus. Czy jesteście świadomi tego obowiązku?

Rodzice: Tak albo: Jesteśmy tego świadomi.

Odpowiedź tę dają poszczególne rodziny; jeżeli jest większa liczba dzieci do chrztu, wszystkie rodziny mogą odpowiedzieć równocześnie.

Następnie zwracając się do chrzestnych, celebrans pyta ich:

A wy, drodzy chrzestni, czy jesteście gotowi pomagać rodzicom tego dziecka (tych dzieci) w wypełnianiu ich obowiązku?

Chrzestni odpowiadają wspólnie:

Jesteśmy gotowi.

Celebrans mówi dalej:

N., (albo: Drogie dzieci), wspólnota chrześcijańska przyjmuje cię (was) z wielką radością. W imieniu tej wspólnoty znaczę cię (was) znakiem krzyża. Po mnie wy, rodzice i chrzestni, naznaczcie wasze dziecko (dzieci) znakiem Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela.

I w milczeniu kreśli znak krzyża na czole każdego dziecka. Potem czynią to rodzice i chrzestni.

Celebrans zaprasza rodziców i chrzestnych, aby udali się na miejsca przewidziane dla nich przed ołtarzem.

Gdy celebrans dojdzie do miejsca przewodniczenia podaje intencje mszalne i intonuje hymn: Chwała na wysokości Bogu, zgodnie z przepisami mszału. Następnie celebrans śpiewa kolektę.

Na czas liturgii słowa Bożego dzieci można przenieść do kaplicy.

 LITURGIA SŁOWA BOŻEGO

Czytania bierze się ze Mszy niedzielnej. 

Następnie celebrans (bądź wyznaczony kaznodzieja) wygłasza homilię.

Opuszcza się Wierzę; ponieważ będzie wyznanie wiary przed chrztem.

MODLITWA POWSZECHNA

Następuje modlitwa powszechna. Na końcu, przed wezwaniem Świętych, dodaje się prośby za Kościół powszechny i za potrzeby całego świata. Zawsze należy zakończyć wezwaniami do Świętych.

Celebrans razem z obecnymi wzywa wstawiennictwa Świętych. Jeśli dzieci na czas nabożeństwa słowa Bożego znajdowały się w osobnym pomieszczeniu, należy je teraz przynieść z powrotem.

Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami.
Święty Janie Chrzcicielu, módl się za nami.
Święty Józefie, módl się za nami.
Święci Piotrze i Pawle, módlcie się za nami.
Wypada dodać imiona innych Świętych, zwłaszcza patronów dzieci, kościoła lub miejscowości. Ostatnie wezwanie brzmi:
Wszyscy Święci i Święte Boże, módlcie się za nami.

MODLITWA Z EGZORCYZMEM I WŁOŻENIE RĘKI

Po zakończeniu wezwań do Świętych celebrans mówi:

A.
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty posłałeś na świat swojego Syna, aby oddalił od nas moc szatana, ducha nieprawości, a człowieka wyrwanego z ciemności przeniósł do przedziwnego królestwa Twojej światłości; pokornie Cię błagamy, abyś to dziecko (te dzieci) uwolnił od grzechu pierworodnego, uczynił je swoją świątynią i mieszkaniem Ducha Świętego. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Wszyscy: Amen.

B. Inna formuła modlitwy z egzorcyzmem:
Panie, Boże wszechmogący, Ty posłałeś swojego jedynego Syna, aby człowieka poddanego niewoli grzechu obdarzyć wolnością Twoich dzieci, Ty wiesz, że to dziecko (te dzieci) będzie (będą) Narażone na pokusy tego świata i będzie (będą) musiało(y) walczyć przeciwko zasadzkom szatana. Pokornie Cię prosimy, uwolnij je od zmazy grzechu pierworodnego mocą Męki i Zmartwychwstania Twojego Syna, umocnij Jego łaską i strzeż nieustannie na drodze życia. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Wszyscy: Amen.

Celebrans mówi:

Niech cię (was) broni moc Chrystusa Zbawiciela, który żyje i króluje na wieki wieków.

Wszyscy: Amen.

Po czym celebrans w milczeniu kładzie rękę na każdym dziecku z osobna.

Następnie celebrans, rodzice z dzieckiem i chrzestni udają się do chrzcielnicy.

LITURGIA SAKRAMENTU

Po przyjściu do chrzcielnicy celebrans w krótkich słowach przypomina uczestnikom postanowienie Boga, który chciał duszę i ciało człowieka uświęcić przez wodę. Może to powiedzieć w następujący sposób:

A.
Módlmy się, aby Bóg wszechmogący obdarzył te dzieci nowym życiem z wody i z Ducha Świętego.

B. Albo:
Wiecie, że Bóg obdarzył wierzących swoim życiem przez święty znak wody. Skierujmy więc do Niego nasze myśli i módlmy się jednym sercem, aby ze źródła chrzcielnego zechciał wylać swoją łaskę na te wybrane dzieci.

MODLITW A DZIĘKCZYNNA NAD WODĄ

Celebrans zwrócony do naczynia z wodą mówi:

Celebrans: Ojcze nieskończenie dobry, Ty sprawiłeś, że z tego zdroju chrztu świętego wytrysnęło dla nas nowe życie dzieci Bożych, Tobie chwała na wieki.

Wszyscy: Tobie chwała na wieki.

Celebrans: Boże, Ty wszystkich ochrzczonych z wody i z Ducha Świętego jednoczysz w Twoim Synu, Jezusie Chrystusie, aby się stali jednym ludem, Tobie chwała na wieki.

Wszyscy: Tobie chwała na wieki.

Celebrans: Boże, Ty przez swojego Ducha miłości, którego wlałeś w nasze serca, darzysz nas wolnością, abyśmy się cieszyli Twoim pokojem, Tobie chwała na wieki.

Wszyscy: Tobie chwała na wieki.

Celebrans: Boże, Ty wybierasz ochrzczonych, aby wszystkim narodom z radością głosili Ewangelię Chrystusa, Twojego Syna, Tobie chwała na wieki.

Wszyscy: Tobie chwała na wieki.

Celebrans: Przez tajemnicę tej poświęconej wody racz udzielić duchowego odrodzenia Twojemu słudze N. (Twoim sługom), którego(re) w wierze Kościoła wezwałeś do chrztu, aby otrzymał(y) życie wieczne. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Wszyscy: Amen.

Celebrans może się posłużyć inną formą modlitwy dziękczynnej na wodą.

WYRZECZENIE SIĘ ZŁA

Celebrans przemawia do rodziców i chrzestnych:

Drodzy rodzice i chrzestni, przyniesione przez was dzieci przez sakrament chrztu od miłującego Boga otrzymają nowe życie z wody i z Ducha Świętego. Starajcie się wychować je w wierze tak, aby zachować w nich to Boże życie od skażenia grzechem i umożliwić jego ustawiczny rozwój.
Jeśli więc, kierując się wiarą, jesteście gotowi podjąć się tego zadania, to wspominając swój własny chrzest, wyrzeknijcie się grzechu i wyznajcie wiarę w Jezusa Chrystusa. Jest to wiara Kościoła, w której wasze dzieci otrzymują chrzest.

Potem ich pyta:

Celebrans: Czy wyrzekacie się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?

Rodzice i chrzestni: Wyrzekamy się.

Celebrans: Czy wyrzekacie się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby was grzech nie opanował?

Rodzice i chrzestni: Wyrzekamy się.

Celebrans: Czy wyrzekacie się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?

Rodzice i chrzestni: Wyrzekamy się.

WYZNANIE WIARY

Następnie celebrans przyjmuje od rodziców i chrzestnych potrójne wyznanie wiary:

Celebrans: Czy wierzycie w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?

Rodzice i chrzestni: Wierzymy.

Celebrans: Czy wierzycie w Jezusa Chrystusa, Jego Syna jedynego, a naszego Pana, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?

Rodzice i chrzestni: Wierzymy.

Celebrans: Czy wierzycie w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, obcowanie Świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?

Rodzice i chrzestni: Wierzymy.

Do tego wyznania dołącza się celebrans i wszyscy zgromadzeni:

Celebrans: Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą, w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Wszyscy: Amen.

Zamiast tej formuły można użyć innej, stosownie do potrzeb. Można także zaśpiewać odpowiednią pieśń, w której by wspólnota zgromadzonych jednogłośnie wyraziła swoją wiarę.

CHRZEST

Celebrans zaprasza pierwszą rodzinę, aby podeszła do chrzcielnicy, i prosi o powtórzenie imienia dziecka. Gdy podadzą imię dziecka, pyta rodziców i chrzestnych:

Celebrans: Czy chcecie, aby N. otrzymał(a) chrzest w wierze Kościoła, którą przed chwilą wspólnie wyznaliśmy?

Rodzice i chrzestni: Chcemy.

Teraz celebrans chrzci dziecko, mówiąc:

N., ja ciebie chrzczę w imię Ojca polewa dziecko wodą po raz pierwszy, i Syna, polewa je wodą po raz drugi, i Ducha Świętego. polewa je wodą po raz trzeci.

Podobnie pyta i postępuje z każdym przyniesionym do chrztu dzieckiem.

Wypada, aby po chrzcie każdego dziecka uczestnicy wypowiadali lub śpiewali krótką aklamację:

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

Wypada, aby dziecko trzymała do chrztu matka lub ojciec.

OBRZĘDY WYJAŚNIAJĄCE

NAMASZCZENIE KRZYŻMEM ŚWIĘTYM

Celebrans mówi:

Bóg wszechmogący, Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który cię (was) uwolnił od grzechu i odrodził z wody i z Ducha Świętego, On sam namaszcza cię (was) krzyżmem zbawienia, abyś(cie) włączony(e) do ludu Bożego, wytrwał(y) w jedności z Chrystusem Kapłanem, Prorokiem i Królem na życie wieczne.

Wszyscy: Amen.

Potem celebrans w milczeniu namaszcza krzyżmem św. każde dziecko.

WŁOŻENIE BIAŁEJ SZATY

Celebrans mówi:

N., stałeś się (Drogie dzieci stałyście się) nowym stworzeniem i przyoblekłeś(łyście) się w Chrystusa, dlatego otrzymujesz(cie) białą szatę. Niech twoi (wasi) bliscy słowem i przykładem pomagają ci (wam) zachować godność dziecka Bożego (dzieci Bożych), nieskalaną aż po życie wieczne.

Wszyscy: Amen.

Każdemu dziecku nakłada się białą szatę (może to uczynić matka chrzestna): inny kolor nie jest dozwolony. Szatę przynoszą same rodziny.

WRĘCZENIE ZAPALONEJ ŚWIECY

Celebrans mówi:

Przyjmijcie światło Chrystusa.

Chrzestny (bądź ojciec) zapala świecę swego dziecka od świecy paschalnej.

Potem celebrans mówi:

Podtrzymywanie tego światła powierza się wam, rodzice i chrzestni, aby wasze dziecko (dzieci), oświecone przez Chrystusa, postępowało(y) zawsze jak dziecko (dzieci) światłości, a trwając w wierze, mogło(y) wyjść na spotkanie przychodzącego Pana razem z wszystkimi Świętymi w niebie.

Celebrans udaje się do ołtarza. Rodziny wracają na swoje miejsca.

LITURGIA EUCHARYSTYCZNA

Od przygotowania darów Liturgia eucharystyczna odbywa się w zwykłym porządku. W Modlitwach eucharystycznych wspomina się nowo ochrzczonych.

Do komunii rodzice (jeśli mogą)  i chrzestni podchodzą do ołtarza.

252. Jak jest nazywany pierwszy sakrament wtajemniczenia?

Jest przede wszystkim nazywany chrztem ze względu na główny obrzęd, przez który jest sprawowany: chrzcić oznacza „zanurzać” w wodzie. Kto jest ochrzczony, zostaje zanurzony w śmierci Chrystusa, z której powstaje przez zmartwychwstanie z Nim jako „nowe stworzenie” (2Kor 5,17). Określany jest także jako „obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym” (Tt 3,5) i „oświecenie”, ponieważ ochrzczony staje się „synem światłości” (Ef 5,8). 1213-1216; 1276-1277

253. Jak zapowiadany był chrzest w Starym Przymierzu?

W Starym Przymierzu znajdują się różne zapowiedzi chrztu: woda, źródło życia i śmierci; arka Noego, która ratuje przez wodę; przejście przez Morze Czerwone, które wyzwala Izrael z niewoli egipskiej; przejście przez Jordan, które wprowadza Izraela do Ziemi Obiecanej, będącej obrazem życia wiecznego. 1217-1222

254. Kto wypełnił te zapowiedzi?

Jezus Chrystus, który swoje życie publiczne rozpoczął od przyjęcia chrztu w Jordanie z rąk Jana Chrzciciela; krew i woda, które wypłynęły z przebitego boku ukrzyżowanego Jezusa, są zapowiedzią chrztu i Eucharystii; po swoim zmartwychwstaniu Jezus daje Apostołom taki nakaz: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19-20). 1223-1224

255. Od kiedy i komu Kościół udziela chrztu?

Kościół celebruje chrzest od dnia Pięćdziesiątnicy; udziela go tym, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa. 1226-1228

256. W czym wyraża się istotny obrzęd chrztu?

Istotny obrzęd tego sakramentu polega na polaniu głowy kandydata wodą lub zanurzeniu go w wodzie z równoczesnym wezwaniem Trójcy Świętej, to znaczy Ojca i Syna, i Ducha Świętego. 1229-1245; 1278

257. Kto może przyjąć chrzest?

Zdolny do przyjęcia chrztu jest każdy człowiek, jeszcze nie ochrzczony. 1246-1252

258. Dlaczego Kościół chrzci dzieci?

Dzieci, rodząc się ze skażoną grzechem pierworodnym naturą, potrzebują nowego narodzenia w chrzcie, aby zostały wyzwolone z mocy ciemności i przeniesione do Królestwa wolności dzieci Bożych. 1250

259. Czego żąda się od każdego przyjmującego chrzest?

Od każdego przyjmującego chrzest żąda się wyznania wiary, wypowiedzianego osobiście w przypadku osoby dorosłej, lub przez rodziców i Kościół w przypadku dziecka. Rodzice chrzestni i cała wspólnota kościelna również ponoszą częściowo odpowiedzialność za przygotowanie do chrztu (katechumenat), jak i za rozwój wiary i zachowanie łaski otrzymanej na chrzcie. 1253-1255

260. Kto może chrzcić?

Zwyczajnym szafarzem chrztu jest biskup i prezbiter, a w Kościele łacińskim także diakon. W razie konieczności może ochrzcić każda osoba, pod warunkiem że chce uczynić to, co czyni Kościół, gdy chrzci. Polewa wodą głowę kandydata i wymawia trynitarną formułę chrzcielną: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. 1256; 1284

261. Czy chrzest jest konieczny do zbawienia?

Chrzest jest konieczny do zbawienia dla tych, którym była głoszona Ewangelia i którzy mieli możliwość proszenia o ten sakrament. 1257

262. Czy można być zbawionym bez chrztu?

Ponieważ Chrystus umarł dla zbawienia wszystkich, mogą być zbawieni, chociaż nie przyjęli chrztu, ci, którzy ponoszą śmierć z powodu wiary {chrzest krwi), katechumeni i wszyscy ludzie, którzy pod wpływem łaski, nie znając Chrystusa i Kościoła, szczerze szukają Boga i starają się pełnić Jego wolę {chrzest pragnienia). Jeśli chodzi o dzieci zmarłe bez chrztu, Kościół w swojej liturgii może tylko polecać je miłosierdziu Bożemu. 1258-1261; 1281-1283

263. Jakie są łaski chrztu?

Chrzest odpuszcza grzech pierworodny, wszystkie grzechy osobiste, a także wszelkie kary za grzech; przez łaskę uświęcającą, łaskę usprawiedliwienia daje uczestnictwo w Boskim życiu Trójcy Świętej, jednocząc z Chrystusem i włączając w Jego Kościół; daje uczestnictwo w kapłaństwie Chrystusa i stanowi podstawę wspólnoty między wszystkimi chrześcijanami; obdarowuje cnotami teologalnymi i darami Ducha Świętego. Ochrzczony przynależy na zawsze do Chrystusa: zostaje opieczętowany niezatartym duchowym znamieniem (charakterem). 1262-1274; 1279-1280

264. Jakie znaczenie ma imię otrzymane na chrzcie?

Imię jest bardzo ważne, bowiem Bóg wzywa każdego po imieniu, w jego jedyności. Podczas chrztu chrześcijanin otrzymuje swoje imię w Kościele; może to być imię jakiegoś świętego, który będzie dla niego wzorem świętości oraz będzie wstawiał się za niego u Boga. 2156-2159; 2167

Chrzest to brama prowadząca ze śmierci do życia; to wejście do Kościoła i początek trwałej komunii z Bogiem. [1213-1216, 1276-1278]

Chrzest jest zasadniczym sakramentem i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Jednoczy nas z Jezusem Chrystusem, włącza nas w Jego odkupieńczą Mękę na krzyżu, wyzwala nas przez to z mocy grzechu pierworodnego i wszystkich osobistych grzechów i pozwala nam razem z Nim zmartwychwstać do życia bez końca. Ponieważ chrzest jest przymierzem z Bogiem, człowiek musi na nie odpowiedzieć swoim „tak”. Podczas chrztu dzieci wiarę w ich imieniu wyznają rodzice.

195. W jaki sposób udziela się chrztu?

Klasyczna forma udzielania sakramentu chrztu przewiduje trzykrotne zanurzenie dziecka w wodzie. Najczęściej jednak trzykrotnie polewa się główkę dziecka wodą przy jednoczesnym wypowiedzeniu przez szafarza sakramentu słów: .,N., ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. [12 29-1245, 1278]

Woda symbolizuje oczyszczenie i nowe życie, co znalazło swój wyraz już przy okazji chrztu nawrócenia, którego udzielał Jan Chrzciciel. Chrzest, który udzielany jest wodą w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, jest czymś więcej niż znakiem nawrócenia i pokuty, jest nowym życiem w Chrystusie. Dlatego celebracji sakramentu chrztu towarzyszą jeszcze inne znaki: namaszczenie, biała szata i świeca.

196. Kto może zostać ochrzczonym i czego wymaga się od kandydata do chrztu?

Każdy człowiek, który jeszcze nie został ochrzczony, może być ochrzczony. Jedynym wymogiem jest wiara, którą podczas chrztu trzeba wyznać publicznie. [1246-1254]

Człowiek, który skłania się ku chrześcijaństwu, nie tylko zmienia światopogląd. Podąża drogą  katechumenatu (okres przygotowania poprzez nauczanie), kiedy poprzez osobiste nawrócenie szykuje się do otrzymania daru chrztu, który dopiero czyni go nowym człowiekiem. Wówczas jest już żywym członkiem Ciała Chrystusa.

197. Czemu Kościół obstaje przy praktyce chrztu dzieci?

Kościół od czasów starożytnych praktykował chrzest dzieci. Istnieje tego jeden powód: zanim zdecydujemy się na Boga, Bóg zdecydował się na nas. Chrzest jest zatem łaską, niezasłużonym darem, przyjęciem nas przez Boga bez warunków wstępnych. Wierzący rodzice, którzy chcą tego, co najlepsze dla swoich dzieci, chcą też chrztu, przez który dziecko zostanie uwolnione od grzechu pierworodnego i z mocy śmierci. [1250, 1282]

Chrzest dziecka zakłada, że chrześcijańscy rodzice wprowadzają je w wiarę. Nie jest rzeczą słuszną odmawiać dziecku chrztu. Tak jak nie można odmówić dziecku miłości, żeby później samo się na miłość zdecydowało, podobnie byłoby rzeczą niesłuszną, gdyby wierzący rodzice odmawialiby swojemu dziecku łaski Bożej w sakramencie chrztu. Podobnie jak każdy człowiek rodzi się ze zdolnością mówienia, ale przecież języka musi się dopiero nauczyć, tak samo każdy człowiek rodzi się ze zdolnością do wiary, jednak musi ją dopiero poznać. Jednakże nie można nikogo zmuszać do chrztu. Po tym jak, będąc małym dzieckiem, przyjęło się chrzest, trzeba go później „ratyfikować” w swoim życiu – tzn. trzeba powiedzieć swoje „tak”, żeby sakrament zaowocował.

198. Kto może udzielać chrztu?

Zazwyczaj sakrament chrztu jest udzielany przez biskupa, kapłana bądź diakona. W razie potrzeby każdy chrześcijanin może ochrzcić, polewając głowę dziecka wodą i wypowiadając formułę chrzcielną: „N., ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. [1256,1284]

Udzielenie chrztu jest tak ważne, że może to uczynić nawet osoba nieochrzczona. Musi mieć przy tym jedynie zamiar, by zrobić to, co czyni Kościół, kiedy chrzci.

199. Czy chrzest jest rzeczywiście jedyną drogą do zbawienia?

Dla wszystkich, którzy przyjęli Ewangelię i usłyszeli o tym, że Chrystus jest „drogą, prawdą i życiem” (J 14, 6), chrzest jest jedyną drogą do Boga i do zbawienia. Równocześnie jest przecież prawdą, że Chrystus umarł za wszystkich ludzi. Dlatego do zbawienia dojdą także ci wszyscy ludzie, którzy nie mieli okazji, aby realnie poznać Chrystusa i wiarę, ale szczerym sercem szukają Boga i prowadzą życie, wsłuchując się w głos swojego sumienia (tzw. chrzest pragnienia). [1257-1261, 1281, 1283]

Bóg powiązał zbawienie z 7 sakramentami. Dlatego Kościół musi niezłomnie udzielać ich ludziom. Rezygnacja z misji byłaby zdradą Bożego nakazu. Sam Bóg jednak nie jest związany swoimi sakramentami. Gdzie Kościół – czasami ze swojej winy, czasami z innych względów – nie dociera albo jest nieskuteczny, tam sam Bóg toruje ludziom inną drogę do zbawienia.

200. Co dokonuje się podczas chrztu?

Przez chrzest stajemy się członkami Ciała Chrystusa, siostrami i braćmi naszego Odkupiciela i dziećmi Bożymi. Stajemy się wolni od grzechu, zostajemy wyrwani ze śmierci i odtąd jesteśmy przeznaczeni do życia w radości odkupionych. [1262-1274, 1279-1280]

Być ochrzczonym oznacza: historia mojego osobistego życia zanurza się w nurcie miłości Bożej. „Nasze życie – powie papież Benedykt XVI – należy już do Chrystusa, a nie do nas samych ( … ) w Jego towarzystwie, wręcz ogarnięci Jego miłością, jesteśmy wolni od lęku. On obejmuje nas i dźwiga tam, gdzie idziemy – On, który sam jest życiem” (7.04.2007 r.).

201. Co to znaczy, że podczas chrztu nadaje się imię?

Imieniem, które otrzymujemy na chrzcie, zwraca się do nas Bóg: „Wezwałem cię po imieniu, jesteś mój!” (Iz 43, 1). [2156-2159, 2165]

Przyjmując chrzest, człowiek nie staje się kolejnym członkiem Kościoła, lecz jeszcze bardziej utwierdza się w przekonaniu, że jest indywidualnością. Otrzymać na chrzcie imię oznacza: Bóg mnie zna, akceptuje mnie i przyjmuje mnie na zawsze w mojej niemożliwej do pomylenia niepowtarzalności.

202. Dlaczego chrześcijanie powinni wybierać imiona świętych?

Nie ma lepszych przykładów niż święci, a także lepszych orędowników niż oni. Jeśli moim patronem jest święty, mam przyjaciela u Boga. [2156-2159, 2165-2167]